درآمدی بر آموزه های پارادایم فرامتن در فرایند یاددهی - یادگیری و نقد آن

هدف پژوهش حاضر، درآمدی بر آموزه های پارادایم فرامتن در فرایند یاددهی - یادگیری و نقد آن است. برای نیل به هدف پژوهش از سه روش؛ تحلیل مفهومی، استنتاجی و انتقادی به منظور تحلیل و نقد پارادایم فرامتن، استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد؛ فرامتن به جای متن شفاهی، متن نوشتاری را مورد تاکید قرار داده و به عنوان پارادایم جدید با کسب تجربه های متنوع، امکان تبادل نظر و گفتگو و نمایان شدن روش های متنوع تدریس در تعلیم و تربیت، می تواند نقش تسهیل گری داشته باشد. این پارادایم در عرصه یادگیری و تحول دانشی، دارای دلالت هایی چون؛ عبور از نظام معرفتی سنتی در فرایند یاددهی - یادگیری، ترغیب یادگیرنده به ساختن معنا از راه گفتگوی دیالکتیکی، امکان بازنمایی مفهومی برای یادگیرنده، دسترسی و بازیابی بهتر اطلاعات در یادگیری، تولید مرزهای نو برای دانش و فرصت هایی برای یادگیری مبتنی بر کاوش و تغییرات در فضای کلاسی می باشد. اما در این پارادایم، چالش هایی نیز دیده می شود که شامل؛ ساخت زدایی در فرایند یاددهی - یادگیری، گذر از مهارت خواندن به سوی نوشتن، نسبیت محوری و کثرت گرایی، فضای بی تعین در عرصه پژوهش های تربیتی، توده واری و نا اصیل شدن فراگیران است.