کاربرد همزمان باکتری Pseudomonas flourescens و دو گونه قارچ میکوریزا بر تحمل به کم آبیاری دانهال سرو نقره ای (Cupressus arizonica G)

درختان موجود در فضای سبز همواره به علت های مختلف شادابی خود را از دست داده و دچار زوال و یا خشکیدگی می شوند. ازجمله عواملی که می تواند بر زوال درختان تاثیر بگذارد می توان به تنش خشکی اشاره کرد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر تلقیح با قارچ های میکوریزا (Rhizophagus irregularis وFunneliformis mosseae  و ترکیب دو گونه) و باکتری محرک رشد Pseudomonas flourescens بر واکنش گیاه سرو نقره ای به تنش کم آبیاری به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. در این مطالعه برهمکنش قارچ، باکتری و کم آبیاری بر غلظت فسفر و آهن، درصد نشت یونی، محتوای پرولین و وزن خشک اندام هوایی معنی دار بود. در اثر کم آبیاری در غالب تیمارها میزان آغشتگی میکوریزایی (39%)، غلظت عناصر فسفر (33%)، پتاسیم (16%) و آهن (25%)، محتوای نسبی آب (%25)، محتوای کلروفیل (76%)، ارتفاع (29%)، وزن خشک اندام هوایی (41%) و شادابی (35%) نهال  سرو نقره ای کاهش و درصد نشت یونی (36%) و محتوای پرولین (122%) افزایش یافت. به طورکلی، تلقیح با قارچ میکوریزا موجب افزایش غلظت فسفر و آهن، محتوای نسبی آب، محتوای کلروفیل، ارتفاع، وزن خشک اندام هوایی و کاهش نشت یونی و محتوای پرولین و به دنبال آن بهبود وضعیت ظاهری و شادابی گیاه گردید. حضور باکتری سودوموناس به تنهایی نقش چندانی در بهبود رشد گیاهان در شرایط تنش آبی نداشت، اما در تعامل با قارچ میکوریزا اثرات مثبت آن نمایان شد. نتایج این آزمایش نشان داد که تلقیح گیاه سرو نقره ای با قارچ میکوریزا به همراه استفاده از باکتری سودوموناس فلورسنس می تواند اثر مثبتی بر بقای این گیاه در شرایط تنش آبی داشته باشد.