پهنه بندی آسیب پذیری شهری با رویکرد پدافند غیرعامل و مدل سازی VIKOR مطالعه موردی کلان شهر اهواز

شهر تبلور نوع خاصی از رابطه انسان در محیط و بستر جغرافیایی آن است. بستر جغرافیایی که شهر روی آن ساخته شده ظرفی است برای مظروف که زیرساخت های آن که در این رابطه می تواند آسیبی برای آن محسوب گردد. بنابراین، توزیع فضایی عناصر، ترکیب آن ها و عملکردهای اصلی شهر که تشکیل دهنده ساختار شهر هستند نقش مهمی در میزان آسیب پذیری شهر در برابر حوادث مختلف مخصوصا تهدیدات دارد. لذا بر اساس ضرورت موضوع پژوهش حاضر رویکرد پدافند غیرعامل را در آسیب شناسی اجتماعی - کالبدی شهر اهواز با مدل VIKOR و ماهیت توسعه ای - کاربردی مورد مطالعه قرار داده است. لازم به ذکر است در این رابطه پژوهش حاضر از روش تحقیق ترکیبی توصیفی، تحلیلی، میدانی و کتابخانه ای جهت تهیه، استخراج و تحلیل داده ها استفاده کرده است که نتایج تحقیق نشان داده است میانگین آسیب پذیری بحران شهری اهواز با Vikor برابر (30/0) درصد بوده است. همچنین بیشترین میزان مدل سازی بحران با Vikor برابر (97/0) درصد و کمترین آن با (007/0) درصد متعلق به منطقه دو شهر اهواز می باشد. بنابراین، مدیریت شهر و شهرسازی جهت ایمنی شهر ضروری بوده چرا که هر نقطه شهری مقاومت و توانایی متفاوتی را در برابر بحران دارند.