بررسی تاثیر افزایش پیریت بر لیچینگ کنسانتره کالکوپیریتی مس سرچشمه در محیط گلایسین

استحصال مس از منابع سولفیدی به روش های هیدرومتالورژیکی از بزرگترین چالشهای محققان صنایع معدنی است. گلایسین یکی از معرفهای نوین لیچینگ کانیهای مس و طلا است که پتانسیل بالایی از نظر محیط زیستی، فنی و اقتصادی برای عمل آوری کنسانتره های سولفیدی مس و استفاده در صنعت دارد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر محتوای پیریت بر انحلال مس از کنسانتره کالکوپیریتی در محیط گلایسین بوده است. آزمایشهای لیچینگ و آنالیزهای الکتروشیمیایی روی کنسانتره فلوتاسیون مس سرچشمه انجام گردید. آزمایشهای لیچینگ در سه نسبت وزنی محتوای پیریت به کنسانتره (صفر، 20 و 40%) انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش نسبت پیریت به کنسانتره، استخراج مس به طرز قابل توجهی افزایش می یابد، به طوریکه با افزایش پیریت در شرایط 5/10=pH، دمای C 60، درصد جامد 5%، دبی اکسیژن L/min 1، غلظت گلایسین M 7/0 و دور همزنی rpm 500، بعد از گذشت 12 ساعت استخراج مس از 6/50% در نمونه بدون افزایش پیریت به  8/73% در نمونه با افزایش 40% پیریت، افزایش یافت، در حالیکه استخراج آهن در سطح بسیار پایینی است (کمتر از 7/0%). نتایج آنالیزهای الکتروشیمیایی با ولتامتری چرخه ای و پلاریزاسیون نشان داد که بیشترین جریان اکسایش آندی مربوط به نمونه کنسانتره مس و کمترین جریان مربوط به پیریت است که تطابق خوبی با نتایج حاصل از آزمایشهای لیچینگ داشتند. این نتایج، پتانسیل بالای لیچینگ با عامل گلایسین را در استخراج مس از کنسانتره های پرپیریت نشان می دهد.