تاثیر غلظت های مختلف چیتوسان بر عمر انبارداری و کیفیت پس از برداشت میوه زغال اخته (Cornus mass L)

امروزه کنترل ضایعات پس از برداشت و اولویت دادن به استفاده از روش های سالم نسبت به استفاده از سموم شیمیایی در پرورش محصولات باغبانی ضروری است. در سال های اخیر، استفاده از پوشش های خوراکی مانند چیتوسان به منظور کاهش ضایعات پس از برداشت، کاهش سرعت متبولیسم محصول، افزایش عمر انبارمانی و کنترل رشد میکروبی در انواع میوه ها رواج پیدا کرده است.

هدف از پژوهش حاضر، تشخیص مناسب ترین غلظت چیتوسان در راستای حفظ خاصیت آنتی اکسیدانی محصول زغال اخته، شاخص های کمی، کیفی و ترکیب های آنتی اکسیدانی پس از برداشت میوه ها بود.

میوه های  سالم و یکنواخت زغال اخته پس از برداشت با  غلظت های مختلف چیتوسان (5/0، 1 و 5/1 درصد)  بمدت 1 دقیقه تیمار شده و سپس در دمای 1±4 درجه سانتی گراد و به مدت 21 روز انبار شدند. نمونه برداری جهت مطالعات مختلف بعدی در روزهای 7، 14 و 21 صورت گرفت.

نتایج آزمایش نشان داد که اثر متقابل زمان و غلظت چیتوسان بر میزان فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز معنی دار نیست. با این حال تیمار چیتوسان در حفظ میزان اسیدیته قابل تیتراسیون، آنتوسیانین کل، فنل کل، فلاونوئید کل، خاصیت آنتی اکسیدانی و فعالیت آنزیم کاتالاز بیشترین تاثیر را داشت. همچنین فعالیت آنزیم های پلی فنل اکسیداز و فنیل آلانین آمونیالیاز در غلظت صفر درصد بیشتر بود.

  با توجه به نتایج کلی آزمایش، معلوم شد که تیمار 1 درصد چیتوسان نسبت به سایر غلظت های آن در حفظ صفات فیزیکوشیمیایی میوه های زغال اخته بهتر عمل نمود.