اثر بخشی آموزش گروهی مبتنی بر هنر بر اضطراب و حرمت خود دانش آموزان

پژوهش حاضر به بررسی اثر بخشی آموزش مبتنی بر هنر بر اضطراب و حرمت خود دانش آموزان دختر دبستانی می پردازد.

این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانش آموزان دبستان دخترانه صبای نور، واقع در منطقه دو شهر تهران در سال تحصیلی 97-1396 بود. از بین جامعه فوق، نمونه گیری به صورت در دسترس و با جایگزینی تصادفی انجام شد. بدین صورت که با استفاده از سیاهه اضطراب حالت- صفت اسپیلبرگر (1983) و سیاهه حرمت خود کوپر اسمیت (1954)، همه دانش آموزان پایه پنجم انتخاب شده و مورد آزمون قرار گرفتند. بر حسب این آزمون ها، افرادی که نمره اضطراب بالاتر از میانگین(اضطراب حالت = 6/29 و اضطراب صفت = 3/37) و نمره حرمت خود کلی پایین تر از میانگین (7/34) داشتند، مشخص شدند و از بین آن ها 24 نفر به عنوان گروه نمونه انتخاب و به تصادف در دو گروه 12 نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. به منظور اجرای پژوهش، گروه آزمایش طی هشت جلسه تحت آموزش گروهی مبتنی بر هنر قرار گرفتند و مجددا در پس آزمون هر دو گروه به سنجش درآمدند.

نتایج حاصل از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره، تفاوت معنادار میان گروه آزمایش و گواه را در هر دو متغیر اضطراب و حرمت خود نشان داد (P<0/05).

بر اساس یافته های پژوهش می توان گفت آموزش گروهی مبتنی بر هنر بر کاهش اضطراب و افزایش حرمت خود دانش آموزان دبستانی موثر بوده است.