آلژینات، پلیمر تخلیص شده از جلبک های دریایی و کاربردهای آن در نانوبیوتکنولوژی دارویی- مطالعه مروری

آلژینات ها پلی ساکارید هایی هستند که در جلبک های دریایی قهوه ای یافت می شوند و بیشترین فراوانی را در بین بیوپلیمرهای دریایی، و بعد از سلولز، بیشترین فراوانی را در بین بیوپلیمر ها در جهان دارا می باشند. فرآیند استخراج آلژینات از جلبک دریایی قهوه ای روشی ساده است و می توان با بکارگیری اسید معدنی رقیق شده و کربنات سدیم نسبت به استخراج این ماده از جلبک های قهوه ای خشک شده اقدام نمود. استفاده معمول از آلژینات به عنوان یک افزودنی در محصولات دارویی به طور کلی بستگی به تشکیل ژل و خواص پایداری آن دارد. طی فرآیند ژلاسیون با سه روش سرنگی یا قطره چکانی، روش اکستروژن و روش سیالی می توان ژل آلژینات را تهیه نمود. مزایای زیاد این ماده مانند سازگاری زیستی و زیست تخریب پذیری منجر به افزایش تمایل محققین به آلژینات به عنوان سکویی برای ارتقاء سیستم های نوین تحویل نانوداروها در دهه های اخیر شده است رهایش دارو های محلول در آب از ماتریکس ژل آلژینات عموما از طریق انتشار صورت می پذیرد در حالی که داروهای دارای حلالیت کم در آب از طریق فرسایش ماتریکس آلژینات رها سازی می شوند. پتانسیل بالقوه کیفیت های مختلف افزودنی های جانبی دارویی به طور کامل ارزیابی نشده است، اما آلژینات به احتمال زیاد سهم مهمی در توسعه سیستم های تحویل پلیمری ایجاد می کند. هدف از این مقاله توضیح در رابطه با ساختار، خواص، روش تهیه و کاربرد نانوذرات آلژینات در سیستم های دارویی می باشد.