راهبردهای کنترل پاسچر در کشتی گیران نخبه شنوا و ناشنوا

کنترل پاسچر از طریق دستگاه عصبی مرکزی با تکیه بر دروندادهای سیستم های درگیر در تعادل (بینایی، دهلیزی و حس عمقی) و بر اساس راهبردهای حرکتی جبرانی صورت می گیرد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه راهبردهای کنترل پاسچر در کشتی گیران نخبه ناشنوا با کشتی گیران نخبه شنوا بود.

پژوهش حاضر از نوع علی- مقایسه ای و نمونه های تحقیق حاضر شامل 20 کشتی گیر نخبه ناشنوا (10 نفر) و شنوای (10 نفر) عضو تیم های ملی بودند که به صورت هدفمند انتخاب و وارد مطالعه شدند. از دستگاه پاسچروگرافی پویای کامپیوتری برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق شامل نوسان تنه و تغییرات راستای مرکز ثقل با استفاده از آزمون سازماندهی حسی استفاده شد. برای بررسی توزیع نرمال داده ها از آزمون شایپرو-ویلک و از آزمون تی مستقل در سطح معنی داری   0/05p≤ برای مقایسه متغیرها بین دو گروه استفاده گردید.

بر اساس نتایج در متغیر نوسان تنه در گروه های تحقیق، از بین شش موقعیت مرتبط با کنترل پاسچر، متغیر پایداری تنها در موقعیت چهارم یعنی در وضعیت دستکاری حس عمقی در حالی که سیگنال های حسی بینایی و  وستیبولار در دسترس هستند بین دو گروه کشتی گیران نخبه شنوا و ناشنوا تفاوت معنی داری مشاهده شد (0/05≤p). در حالی که در مورد متغیرهای تغییرات راستای مرکز ثقل در محورهای افقی (X) و عمودی (Y) در هیچ یک از موقعیت های مرتبط با کنترل پاسچر بین دو گروه کشتی گیران نخبه شنوا و ناشنوا تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05≤p).

با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان اظهار نمود که نقص در یک حس می تواند تا حدود زیادی توسط ورودی- های حسی دیگر و سایر سیستم های دخیل در کنترل پاسچر جبران شود. در موقعیت چهارم در حالی که سیگنال های حسی بینایی و وستیبولار در دسترس و حس عمقی دستکاری می شود اختلاف معناداری در گروه های شنوا و ناشنوا قابل مشاهده است به طوری که می توان نتیجه گرفت؛ کشتی گیران نخبه ناشنوا در مقایسه با کشتی گیران نخبه شنوا برای کنترل پاسچر به حس عمقی وابسته تر هستند.