بخش بندی اندازه ای و بیوشیمیایی کربن آلی خاک همراه با ریشه ی چند گیاه مرتعی

بخش بندی اندازه دانه ای و بیوشیمیایی کربن آلی روشی سودمند در شناخت و بررسی پویایی و فرایند های نگهداشت، تجزیه و خروج آن ها از خاک می باشد. مراتع حاوی بیش از یک سوم ذخایر کربن زمین بوده و یکی از مهم ترین اکوسیستم ها جهت ذخیره کربن بشمار می روند. از این رو این مطالعه با هدف بررسی تغییرات بخش بندی اندازه دانه ای و بیوشیمیایی کربن آلی خاک در فواصل مختلف از سطح ریشه ی پنج گیاه مرتعی در استان همدان انجام پذیرفت. جداسازی خاک های ریزوسفری از ریشه ها انجام شد و خاک ها به سه بخش خاک ریزوسفری، بین ریزوسفری و توده ای تقسیم شدند. بخش بندی اندازه دانه ای و بیوشیمیایی کربن آلی روی خاک ها انجام شد. بیشترین میزان کربن آلی در نواحی نزدیک به ریشه ها و خاکدانه های کوچک تر از 15/0 میلی متر مشاهده گردید. علیرغم فعالیت بالای ریزجانداران در این نواحی، میزان کربن آلی به دلیل ترشحات ریشه ای همچنان بالاتر از نقاط دورتر از ریشه بود. بخش های مختلف بیوشیمیائی کربن و MWD دارای همبستگی بسیار معناداری با کربن آلی کل بودند که نشان دهنده ی اثر کربن آلی خاک بر ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک است. بخش های بیوشیمیایی در نزدیک ریشه ها که شدت تجزیه ی کمتری داشتند مربوط به کربن محلول در آب و کربن قابل دسترس بود در حالی که با افزایش فاصله از سطح ریشه مقادیر کربن مقاوم به تجزیه افزایش می یافت.