روانکاوی مولفه های شادکامی در شعر خالد ابوخالد براساس روانشناسی مثبت گرا

«نقد روان شناختی» به عنوان یکی از رویکردهای نقد ادبی جدید، بر اساس اصول علم روان شناسی و از طریق کشف چگونگی تاثیر ضمیر ناخودآگاه ادیب در آفرینش اثر ادبی، به نقد و تحلیل متون ادبی می پردازد و بر کاوش و شناسایی سویه های مثبت گرایی نظیر شادکامی و ارزش های حاکم بر ذهن صاحب اثر تمرکز دارد. با عنایت به اینکه شعر معاصر فلسطین یکی از بارزترین مظاهر انسانی پرتکاپو در عرصه ادبیات جهانی محسوب می شود، مقاله حاضر به عنوان پژوهشی میان رشته ای با بهره گیری از تحلیل ادبی و نقد روانکاوانه، به هیجان مثبت و معنادار «شادکامی» و برجسته ترین مولفه های مرتبط با آن در دیوان «خالد ابوخالد» با روش توصیفی تحلیلی می پردازد. از دستاوردهای این پژوهش می توان به حضور فعال و هدفمند «شادکامی» در این دیوان به عنوان هیجان خوشایند پایدار و مولفه های مرتبط با آن از جمله «امیدواری»، «خردمندی» و «خوش بینی» در کنار اسالیب مختلف ادبی اشاره کرد. در این راستا، ابوخالد با جهت دهی فکری مخاطبان به سمت نگرش مثبت و خوش بینانه نسبت به رخدادهای گذشته و سرنوشت کشور برای مقابله با هیجانات منفی (نظیر ناامیدی، ترس، غم) و چالش های مهم و بحرانی زندگی، به ارائه راه حلی خردمندانه و مصلحت اندیشانه می پردازد. وی با امیدواری نسبت به آینده ای درخشان بر قابلیت های هموطنان بر ارتقاء روحیه خودباوری، انسجام هویتی، مسوولیت پذیری و نوع دوستی تمرکز نموده و ضمن ترسیم هنجارها، اهداف و گذرگاه ها، جامعه را به سمت بهزیستی معنادار، سلامت روانی و زندگی مملو از آرامش و شادکامی سوق می دهد.