استقرار بهینه نواحی مجزا در شبکه های توزیع آب با استفاده از تئوری گراف

برای بهره برداری بهتر از شبکه های توزیع آب توصیه می شود که شبکه های موجود به نواحی مجزا تبدیل شود. به دلیل پیچیدگی شبکه های قدیمی، تبدیل این شبکه ها به نواحی مجزا، پرهزینه و حساس است. در پژوهش حاضر مدلی ارائه شد که با استفاده از تئوری گراف و نرم افزار شبیه سازی هیدرولیکی EPANET، تبدیل شبکه های قدیمی به نواحی مجزا را به صورت بهینه انجام می دهد، به صورتی که ضمن رعایت حداقل فشار مورد نیاز گره ها، تعداد لوله های رابط بین نواحی مجزای پیشنهادی حداقل باشد. حداقل بودن تعداد لوله های رابط، باعث حداقل شدن هزینه برای دبی سنج های مورد نیاز می شود. مدل ارائه شده برای تعیین نواحی مجزا برای شبکه توزیع آب پولاکیس با 50 لوله و 30 گره در حالت های مختلف هیدرولیکی و همچنین برای شبکه واقعی آب شهر بوشهر با حدود 3740 گره و 3980 لوله به کار گرفته شد. نتایج خروجی نشان داد که مدل ارائه شده، توانایی طراحی شبکه های آب موجود به نواحی مجزا را با رعایت قیدهای هیدرولیکی به صورت بهینه دارد.