مقایسه اثر الکل، بتادین و بتادین بعد از الکل بر میزان بروز عفونت موضعی ناشی از کانتر سیاهرگی محیطی

یکی از متداول ترین روش های درمانی در بیمارستان ها، درمان وریدی است. مهم ترین عارضه این روش درمانی، عفونت است.
مطالعه به منظور مقایسه اثر سه روش ضد عفونی پوست در میزان بروز عفونت موضعی ناشی از کاتتر وریدهای محیطی انجام شد.
این مطالعه نیمه تجربی در سال 1379 روی 100 بیمار بستری در بخش های سی سی یو و قلب بیمارستان خاتم الانبیاء (ص) زاهدان در سه گروه الکل(33 نفر)، بتادین(34 نفر) و بتادین بعد از الکل(33 نفر) انجام شد. قبل از ورود کاتتر، پوست بیمار با ماده ضد عفونی کننده خاص آن گروه ضد عفونی شد. پس از خارج کردن کاتتر، نوک آن به روش استریل جدا و در محیط آگار خون گوسفند به روش نیمه کمی کشت داده شد. اطلاعات به وسیله برگ کنترل گزارش های آزمایشگاهی جمع آوری و با نرم افزارSPSS و آزمون آماری Z تجزیه و تحلیل شد.
بروز عفونت موضعی در گروه بتادین بعد از الکل با صفر درصد، در گروه الکل%9.1 و در گروه بتادین%11.76 بود که این اختلاف در گروه بتادین بعد از الکل با گروه الکل(P=0.038) و گروه بتادین (P=0.02) تفاوت آماری معنی داری را نشان داد.
بر اساس یافته ها، ضد عفونی کردن پوست قبل از وصل کاتترهای محیطی با بتادین بعد از الکل در کنترل عفونت موضعی مؤثرتر از الکل یا بتادین به تنهایی است.