صلح طلبی علی (ع) وارائه الگوهای عملی تحقق صلح وجلوگیری از جنگ در سیره ایشان

همواره جامعه انسانی متاثر از پدیده جنگ بوده و از این ناحیه آسیب های جبران ناپذیری در بعد مادی ومعنوی به بشریت رسیده است .از طرفی صلح از دیرباز به عنوان آرزو و آرمانی مقدس در میان جوامع بشری مطرح بوده و مصلحان و خیر اندیشان در جهت تحقق این آرمان تلاش نمودهاند . دین مقدس اسلام همواره پیوسته ندای صلح، برادری و برابری سرداده است، اما با وجود این جوامع اسلامی بیشترین صدمات را در جنگهای تحمیلی دیدهاند از جمله در جنگهای صلیبی که مسحیان به مسلمانان تحمیل کردند؛ یا جنگ در عراق و افغانستان و دیگر کشورهای اسلامی در زمان ما که خسارات جبران ناپذیری به بارآورده است. روش برخورد امام علی (ع)با مخالفان بر محوریت صلح بوده، و صلحگرایی در تعالیم و سیره امام علی(ع) از جایگاه برجستهای برخوردار است .ایشان در تمام دوران حکومتش اصل را بر صلح قرارداده بود و از هیچ تلاشی برای حفظ آن کوتاهی نکرد. وی نشان داد که مسالمت بر جنگ و خون ریزی ترجیح دارد، مگر اینکه دشمن تمامی راه های منتهی به صلح را ببندد و فتنه انگیزی نماید. در این پژوهش این موضوع بررسی می شود که از سیره امام علی(ع) چه الگویی برای ایجاد صلح می توان دریافت کرد.در این مقاله با مراجعه به کتب تاریخ و سیره، همچنین بهره از تعالیم نهج البلاغه به روش کتابخانه ای برخورد صلح طلبانه امام علی(ع) با مخالفان تبیین می گردد تا چراغ راه بشریت برای ایجاد صلح جهانی باشد.