تبیین معمای شکست داعش در سوریه و عراق با تاکید بر نقش راهبردی جمهوری اسلامی ایران

تحولات سیاسی که از سال 2011 میلادی در کشورهای عربی به وقوع پیوست، نه تنها به استقرار حکومت های دموکراتیک در منطقه ختم نشد؛ بلکه به پیدایش و گسترش گروه های سلفی- تکفیری منجر گردید. این گروه ها، از شمال و شاخ آفریقا تا آسیای مرکزی در کشورهای منطقه پدیدار گشتند و دست به اقدامات تروریستی زدند. با توجه به اینکه سوریه و عراق در کانون این بحران های تروریستی قرار گرفتند، تهدیدهای گروه های سلفی- تکفیری بیش از پیش برای جمهوری اسلامی ایران نمایان گشت. لذا جمهوری اسلامی ایران با اتخاذ تدابیر و خط مشی های سیاسی و نظامی در تلاش برای دفع این تهدیدات برآمد تا از این طریق از فروپاشی حلقه های مقاومت در منطقه ممانعت به عمل آورد. این پژوهش به دنبال پاسخ به این سوال اصلی است که داعش چگونه شکل گرفت و نقش ایران در تقابل با آن چه بود؟ در ادامه این فرضیه مطرح می شود که داعش به دلیل اینکه یک جریان ساخته عربی- عبری- وهابی بود، با واقعیات میدانی و افکار عمومی منطقه از جمله ایران منطبق نبود و باعث شکل گیری ائتلاف مقاومت به رهبری ایران در برابر خود گردید که در نهایت این مبارزه متقابل به نابودی داعش در منطقه منجر شد. این مقاله سعی دارد با استفاده از چارچوب نظری رئالیسم تدافعی به بررسی ظهور پدیده داعش در سوریه و عراق و همچنین نقش ایران در شکست این گروه تروریستی بپردازد.