تاثیر گنبد نمکی درمدان بر رخساره ها و دیاژنز نهشته های سنومانین سانتونین (ناحیه فارس، زاگرس)

برای تحلیل حرکت نمک و تاثیرات زمانی و مکانی آن بر سیستم رسوبی دو برش در فواصل دور و نزدیک گنبدنمکی تاقدیس درمدان در شرق ناحیه فارس مطالعه شد. نهشته های سنومانین-سانتونین در این ناحیه، بخش بالایی سازند کژدمی، سازند سروک و بخش پایینی سازند گورپی است. ضخامت برش های مورد مطالعه در برش D1 (دور از گنبد) 170 متر و در برش D2 (نزدیک گنبد) 255 متر است. براساس آنالیز رخساره ای و خصوصیات سنگ شناختی 8 ریز رخساره کربناته شناسایی شدند. آنالیز رخساره ها، شیب زیاد رسوبات و کم عمق شدن رخساره ها به سمت گنبدنمکی نشان می دهد که رخساره ها در یک شلف کربناته نهشته شده اند. فرایندهای دیاژنزی دررسوبات میکریتی شدن، سیمانی شدن، گلاکونیتی شدن، نئومورفیسم، فشردگی، آشفتگی زیستی و انحلال است که با تغییراتی مانند شکل گیری سیمان های دولومیتی و انیدریتی و سیلیسی شدن، آهن دار شدن و دولومیتی شدن به سمت گنبدنمکی همراه است. این فرایندها در محیط های دریایی، متئوریک، تدفینی و بالاآمدگی تشکیل شده اند. با انطباق بین برش های مورد مطالعه، شواهد متفاوتی در برش D2 نظیر ظهور اربیتولین، جلبک قرمز، آنکوئید، ذرات تبخیری، آذرین و آواری مشاهده شد. با توجه به شواهد می توان نتیجه گرفت که گنبدنمکی در زمان رسوبگذاری و پس از آن بر روی نهشته های سنومانین-سانتونین تاثیرات زیادی داشته است.