مطالعه تراکم و زیست توده علف های هرز سیب زمینی (Solanum tuberosum L.) تحت تاثیر تلفیق روش های کنترل شیمیایی و مکانیکی

به منظور بررسی تاثیر کاربرد تلفیقی کولتیواتور و نحوه مصرف علف کش، بر تراکم و زیست هرز، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1394 بر روی محصول سیب زمینی رقم آگریا انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار و با دو عامل شامل، استفاده از کولتیواتور در دو سطح عدم کاربرد و یک بار کولتیواتور و عامل علف کش در شش سطح شامل 1.علف کش پیش رویشی (پندیمتالین) + کاربرد سراسری علف کش پس رویشی (متری بیوزین)، 2.علف کش پیش رویشی + کاربرد نواری علف کش پس رویشی، 3.کاربرد علف کش پیش رویشی به تنهایی، 4 و 5. کاربرد علف کش پس رویشی به صورت سراسری و نواری هریک به تنهایی و 6. عدم کاربرد علف کش بود. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از تیمارهای علف کش پیش رویشی پندیمتالین+ علف کش پس رویشی متری بیوزین به صورت سراسری و نواری، باعث کمترین زیست توده کل علف های هرز (به ترتیب 2/250 و 6/212 گرم در متر مربع) و بیشترین عملکرد غده سیب زمینی (به ترتیب 15/41 و 16/36 تن در هکتار) شد. همچنین تیمارهای بدون کاربرد علف کش و کاربرد علف کش پندیمتالین به تنهایی نیز، بیشترین زیست توده کل علف هرز (به ترتیب 1/900 و 9/933 گرم در متر مربع) و کمترین عملکرد غده سیب زمینی (به ترتیب 48/16 و 75/18 تن در هکتار) را باعث شدند. کاربرد یک بار کولتیواتور نیز تنها سبب تاثیر بر تراکم کل علف های هرز شد و بر زیست توده کل علف های هرز و عملکرد سیب زمینی اثر معنی داری ایجاد نکرد. به طور کلی بر اساس نتایج این پژوهش کاربرد یک بار کولتیواتور نمی تواند در کنترل علف های هرز سیب زمینی موثر باشد و نیاز به تکرار و یا تلفیق با سایر روش های کنترل علف های هرز (ازجمله علف کش ها) می باشد.