نقش تکرار در انسجام بخشی به سوره هود با تکیه بر الگوی هالیدی و حسن

هالیدی و حسن (1976) از زبان‏شناسان حوزه‏ی متن، معتقد هستند که پدیده‏ی «تکرار» به عنوان یک سازوکار واژگانی در کنار (هم‏آیی) و هم‏پای عناصر دستوری (ارجاع، حذف، استبدال و پیوند) متن را به کلیتی یکپارچه تبدیل می‏کند. وجود واحدها و اسلوب‏های هم‏سان در سطح سوره‏ی هود چنان بارز است که لزوم بررسی‏های روشمند مطابق با الگوهای جدید تحلیل متن، جهت تبیین نقش تکرار در انسجام‏بخشی این سوره و همچنین میزان تعامل این گزاره با مفاهیم کلیدی سوره را ضروری می‏شمارد. در راستای این اهداف، پژوهشگر با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی، بعد از بررسی داده‏ها و با استفاده از جدول‏های آماری بدین نتیجه رسید که از میان اقسام سه گانه‏ی تکرار(تکرار عینی، هم‏معنایی و شمول‏معنایی) تکرار عینی بالاترین نقش را در انسجام‏بخشی سوره دارد و دوم اینکه، دو حوزه‏ی معنایی مستقل (کفر و ایمان) که در این سوره‏ تجلی یافته‏اند و دارای جهات مختلف و متضاد با یکدیگر نیز هستند، محوری واحد یعنی «الله» را سامان می‏دهند. به عبارتی، هر یک از این دو حوزه، جزئی از کل بزرگتر هستند که گفته‏خوان را به درک واحدی از مجموع آیات می‏رسانند.