مقایسه ای بر نقش خنک کاری و روانکاری انواع سیالات برشی در فرایند میکروفرزکاری

میکروفرزکاری یکی از مهمترین فرایند های ساخت قطعات مینیاتوری است که امروزه کاربرد گسترده ای در صنایع مختلف پیدا کرده اند. به مانند سایر فرایند های ماشینکاری، از سیال های برشی برای خنک کاری و روانکاری در میکروفرزکاری استفاده می شود با این تفاوت که بعلت کوچکی ناحیه برش در مقیاس میکرو، استفاده از آنها با مشکلاتی همراه است. در این تحقیق، اثر سیستم های روانکاری/خنک کاری مختلفی همچون شرایط خشک، تر و روانکاری کمینه بر مشخصه هایی از فرایند نظیر سایش میکرو ابزار و کیفیت سطح مورد ارزیابی قرار گرفته است. در مورد روانکاری کمینه، از دو روش پاشش تک نازله و دو نازله استفاده و با یکدیگر مقایسه شده اند. آزمایش ها با استفاده از میکرو ابزارهای دو پره به قطر 8/0 میلی متر بر روی آلیاژ تیتانیومی Ti6Al4V انجام گرفت. نتایج نشان از نقش برجسته ی سیستم روانکاری کمینه در هر دو عمل روانکاری و خنک کاری داشته است. همچنین، شرایط تر نقش موثری در خنک کاری ایفا نکرد. در نهایت، بکارگیری روانکاری کمینه در مقایسه با دو نوع دیگر خشک و تر، موجب سایش کمتر میکرو ابزار و بهبود کیفیت سطح شده و در این میان استفاده از سیستم پاشش دو نازله عملکرد موثرتری در میکروفرزکاری این آلیاژ داشته است.