الگوپردازی بین المللی سازی دانشگاه ها با تاکید بر حکمرانی چند سطحی: رویکرد کیفی

بین المللی سازی آموزش عالی، فرایندی برای رویارویی عالمانه با چالش های برآمده از جهانی شدن است که مورد توجه دانشگاه های پیشرو در جهان قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر الگوپردازی بین المللی سازی دانشگاه ها با تاکید بر حکمرانی چند سطحی بوده است .

پژوهش حاضر با بهره گیری از روش تحقیق کیفی از نوع پدیدار شناسی و مصاحبه با نمونه منتخب هدفمند مدیران و اعضای هیات علمی6 دانشگاه (شهید چمران اهواز، شیراز، کردستان، سیستان و بلوچستان، علامه طباطبایی تهران و فردوسی مشهد) و در سال 1397-1396 انجام شد. مصاحبه ها با استفاده از روش های کدگذاری اشتروس و کوربین (باز، انتخابی و محوری) تحلیل شدند.

الگوی پیشنهادی پژوهش حاضر برگرفته از نظرات اعضای هیات علمی 6 دانشگاه مذکور برای بین المللی سازی دانشگاه شامل پنج بعد متشکل از ابعاد اقتصادی و اجتماعی (رقابت برای کسب منابع، پاسخ گویی به نیازهای جامعه و محیط پیرامونی، تجاری سازی، موقعیت جغرافیایی و منطقه ای دانشگاه)، انسانی و فرهنگی (توانمندی های نیروی انسانی، تعاملات فرهنگی، انگیزش نیروی انسانی)، علمی و فناوری (ماهیت علم، برنامه های درسی و آموزشی، فناوری و تجهیزات آموزشی و پژوهشی، تولید و نشر علم)، سازمانی و ساختاری (مدیریت سازمانی، استقلال دانشگاه و گروه، کارکردهای دانشگاه)، و سیاسی و حکومتی (وجوه بین المللی برنامه های راهبردی دانشگاه، ایدئولوژی های برنامه های توسعه ملی و تعلاملات دیپلماتیک بین المللی) بود.

دانشگاه ها برای کسب اعتبار بین المللی نیاز دارند در این زمینه گام بردارند و به الگوی نیاز است که راهنمای دانشگاه برای حرکت در این مسیر باشد، الگوی پیشنهادی در پژوهش حاضر می تواند در این زمینه راه گشا باشد.