نگاهی به شاهنامه سرایی و رزم نامه سرایی در ادب کردی و سنجش آن با شاهنامه فردوسی

شناخت حماسه ها، نوعی باورشناختی و جامعه شناختی تاریخی را به همراه دارد که ما را بیشتر به آبشخورها و بن مایه های اصلی بسیاری از باورها و پنداشته های گذشته نزدیک می نماید. مقاله حاضر، تلاشی است برای شناخت و معرفی منظومه هایی که به نام شاهنامه ها یا رزم نامه های کردی، معلوم و مشهورند. این منظومه ها، قرن ها در زیر لایه های گذشت زمان پنهان مانده اند و اکنون، در عرصه روایات حماسی و پهلوانی کردی و ایرانی، جایگاه خاصی برای جلوه گری پیدا نموده اند. همچنین سعی شده است، سنجشی هر چند محدود، بین باورها و مفاهیم اسطوره ای و حماسی شرق و غرب ایران که در شاهنامه ی فردوسی و شاهنامه های کردی نمایان و متجلی است، انجام گیرد. شاهنامه های کردی متنی اصیل و متعلق به حوزه فرهنگی زاگرس می باشد که به خاطر قرار نگرفتن در گفتمان های رسمی و ادبی کشور تاکنون آن طور که لازم است مورد توجه و بررسی قرار نگرفته اند؛ لذا می توان گفت، توجه کافی به این شاهنامه ها و رزم نامه ها، به شناخت هر چه کامل تر و بیشتر حماسه های ملی خواهد انجامید.