تعیین نقطه بهینه کاری برای بیشینه کردن بازده جداسازی کوبش آفتابگردان بر اساس مدل عصبی

برداشت آفتابگردان یکی از فرآیندهای مهم در زراعت آفتابگردان می باشد. آسیب دانه ای و بازده جداسازی کم از مشکلات برداشت آفتابگردان می باشند. در این مطالعه، سیلندر کوبنده با دندانه های لاستیکی و ضد کوبنده برای برداشت آفتابگردان طراحی و ساخته شد. سرعت سیلندر کوبنده، فضای کوبنده و رطوبت طبق آفتابگردان، پارامترهای مستقل در ارزیابی واحد کوبش تعیین شد. از رقم آفتابگردان آذر گل برای ارزیابی استفاده شد. آزمون ها در سه سطح سرعت سیلندر کوبند (280، 380 و 480 دور در دقیقه)، دو سطح فضای کوبنده (8 و 10 سانتی متر) و دو سطح رطوبت طبق آفتابگردان (20 و 45 بر اساس ماده تر) انتخاب شد. برای پیش بینی مقدار مواد جمع شده در هر بخش ضد کوبنده، شبکه عصبی مصنوعی ارائه شد. نتایج حاکی از آن است که دانه های آفتابگردان بدون آسیب توسط واحد کوبش، کوبیده می شود و مدل ارائه شده برای کوبش با ضریب همبستگی 99/0 می تواند مقدار مواد ریخته شده در هر بخش ضد کوبنده را پیش بینی کند. بر اساس مدل عصبی ارائه شده با کاهش رطوبت طبق آفتابگردان و فضای کوبنده و افزایش سرعت سیلندر کوبنده، بازده جداسازی واحد کوبش افزایش می یابد. نقطه بهینه کاری بر اساس مدل شبکه عصبی مصنوعی برای بیشینه کردن بازده جداسازی، رطوبت طبق آفتابگردان اساس ماده تر، سرعت سیلندر کوبنده 450 دور بر دقیقه و فضای کوبنده 5/10 سانتی متر تعیین شد.