بررسی بینامتنیت در نقیضه و پیام های بازرگانی

روابط متون یا مباحث بینامتنی از دیدگاه منتقدان و متفکران ادبی، از قرن بیستم به بعد جایگاه ویژه ای یافته و بازتاب های گوناگونی را در دنیای فرهنگی به همراه داشته است. برخی از متفکران معتقدند هیچ متنی بدون ارتباط با متون دیگر به وجود نمیآید، آنها شناخت و آگاهی فردی را زاییده شناخت و آگاهی جمعی میدانند. هر متن ادبی، خواه شعر باشد، خواه نثر، دارای معنا و مفهومی است که برای دریافت آن باید سنتهای حاکم برمتون قبلی مرتبط با آن را شناخت. در این مقاله سعی شده است تا روابط بینامتنی در نقیضه و پیامهای تجاری مورد بررسی قرار گیرد. از جلوه های بارز بینامتنیت نقیضه است .نقیضه با رخنه کردن و اقامت گزیدن در متون پیشین باعث نقض و از هم گسیختن ساختارهای آنها می شود و دگرگونی و تطور انواع ادبی را به بهترین وجه به گونه ای آشکار بهنمایش میگذارد. در این تحقیق با اشاره به بعضی از نوشته های فریدون توللی، از نقیضه سازان مشهور معاصر ایران، مشاهده میکنیم که وی در نگارش التفاصیل، گلستان سعدی را الگو قرار داده و به سبک سعدی در گلستان، به نگارش کتاب خویش همت گمارده است. بینامتنیت در ساخت آگهی های بازرگانی نیز نمود پیدا میکند. در پیامهای بازرگانی که به منظور فروش بیشتر کالا در یک جامعه تهیه میشوند، عناصری از ساختارهای اجتماعی و فرهنگی آن جامعه به عاریت گرفته میشود. چنین پیام تبلیغاتی تحت تاثیر عناصری چون باورها، ارزشها، هنجارها، نگرشهای تولیدکنندگان آگهی تجاری و مخاطبان آنها قراردارد: به عبارت دیگر یک پیام بازرگانی به منظور تاثیرگذاری بر مخاطب خود از آگاهیهای جمعی و فرهنگ عمومی بهره میبرد. در واقع پیامهای تجاری با به کارگیری کلمات و عبارتهایی که بار معنایی خاصی در فرهنگ آن جامعه به خود گرفته اند، مخاطبان خود را تحت تاثیر قرار می دهند.