الکتروریسی ژلاتین با غلظت بالا و اتصال عرضی آن از طریق واکنش میلارد برای کاربرد در ساخت داربست های مهندسی بافت

در این مطالعه، با استفاده از افزودن حلال آلی غیر پروتونی دی متیل فرمامید (DMF) با هدف کاهش کشش سطحی محلول ژلاتینی با غلظت بالا (%wt. 20) و همچنین کاهش مقدار حلال اسیدی استفاده شد. با تغییر نسبت سه نوع حلال آب/دی متیل فرمامید/فرمیک اسید، مقدار بهینه این حلال ها برای انجام الکتروریسی محلول ژلاتین تعیین شد. تصاویر FESEM نشان داد که اندازه متوسط الیاف ژلاتینی در شرایط بهینه در حدود nm ±35 122 است. تصاویر FESEM الیاف پس از اتصال عرضی، تشکیل ساختار شبکه ای را نشان داد. بررسی پایداری ساختار الیاف الکتروریسی شده در زمان های 7، 14 و 21 روز پس از قرار گرفتن در محیط کشت سلول (DMEM) نشان داد که الیاف الکتروریسی شده پس از اتصال عرضی می توانند پایدار بمانند در صورتی که قبل از اتصال عرضی حتی در اثر برخورد بخار آب کاملا تخریب شدند. همچنین بررسی تخریب دمایی الیاف الکتروریسی شده در حضور گلوکز به عنوان عامل اتصال دهنده عرضی نشان داد که در دمای °C 450 مقدار 49/39 % از وزن اولیه نمونه باقی می ماند و این در حالی است که مقدار نمونه باقیمانده در این دما برای الیاف بدون اتصال عرضی تنها 8/4% است.