تاثیر داروی ترانیل سیپرومین بر غلظت هورمون های LH, FSH ، تستوسترون و تغییرات بافتی بیضه در موش صحرایی نر بالغ

ترانیل سیپرومین در رده داروهای مهارکننده مونو آمین اکسیداز می باشد. ترانیل سیپرومین از مشتقات آمفتامین است و با مهار غیرانتخابی و غیرقابل برگشت آنزیم مونوآمین اکسیداز در مغز موجب مهار تجزیه دوپامین، سروتونین، اپی نفرین و سایر مونوآمین ها می شود.

در این پژوهش تاثیر داروی ترانیل سیپرومین بر میزان هورمون های FSH‚ LH  و تستوسترون و تغییرات وزن بدن و بیضه در موش صحرایی نر بالغ مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 50 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار  با وزن تقریبی 250-200 گرم انتخاب و به 5 گروه10تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل گروه کنترل، شاهد و تیمار با دوزهایmg⁄kg10‚mg⁄kg 20 ‚mg⁄kg 40 بودند. دارو به صورت دهانی و به مدت 21 روز به صورت روزانه به حیوانات خورانده شد. در پایان دوره آزمایش پس از تعیین وزن بدن حیوانات عمل خونگیری انجام شد. نمونه های خون جهت تهیه سرم سانتریفیوژ گردید و تا زمان سنجش های هورمونی در دمای 20- درجه سانتی گراد فریز شدند. غلظت هورمون های FSH‚ LH و تستوسترون با روش RIA اندازه گیری شد و بیضه حیوانات جهت بررسی تغییرات بافتی از بدن خارج و توزین شد و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. از نرم افزار SPSS و Excel و آزمون های ANOVA و Tukey tests  برای تحلیل آماری استفاده شد.

نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد مصرف داروی ترانیل سیپرومین در دوز حداکثر به مدت 21 روز افزایش معنا داری در غلظت هورمون های FSH  و LH ایجاد می کند، هم چنین کاهش معنا داری بر غلظت هورمون تستوسترون در دوز حداکثر  و تعداد سلول های لیدیگ در هر سه گروه تجربی ایجاد می کند (05/0  P). این دارو تاثیر معنا داری بر وزن بدن حیوانات، وزن بیضه و تعداد سلول های سرتولی ایجاد نمی کند. نتایج حاصل از مطالعات بافتی بیضه نشان می دهد ترانیل سیپرومین در طول 21 روز باعث کاهش معنی دار  اسپرماتوگونی، اسپرماتید و اسپرماتوسیت می شود و در نتیجه در روند اسپرماتوژنز تاثیر می گذارد.

نتیجه گیری:

 داروی ترانیل سیپرومین می تواند باعث کاهش تولید تستوسترون و افزایش هورمون های LH و FSH گردد.