تاثیر پیام رسانهای ارتباطی تلفن همراه بر ویژگی های شخصیتی زنان خانه دار

گسترش روزافزون استفاده از پیام رسان های تلفن همراه در بین زنان خانه دار و اهمیت بحث تاثیر آن بر رفتار، تحقیق درباره آن را ضروری کرده است. هدف پژوهش حاضر، تاثیر پیام رسان های تلفن همراه هوشمند بر ویژگی های شخصیتی زنان خانه دار بود. نمونه پژوهش شامل 384 نفر که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای جند مرحله ای از میان زنان خانه دار مناطق شهر تهران انتخاب شدند. این پژوهش با روش پیمایش میدانی انجام شد و به منظور جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه محقق ساخته جهت بررسی میزان استفاده از پیام رسان های تلفن همراه نزد زنان خانه دار و پرسشنامه شخصیت scl90 استفاده شد. نمونه آماری به دو گروه (استفاده کنندگان زیاد و استفاده کنندگان کم) تقسیم شدند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها در دو حیطه تحلیل های توصیفی و استنباطی با تاکید بر مفروضات مدل آماری T در دو گروه مستقل، اقدام به تجزیه وتحلیل داده ها شد. عمده ترین نتایج عبارت بودند از: بین میانگین دو گروه در بعد شکایت های جسمانی، وسواس-اجبار، حساسیت در روابط بین فردی، اضطراب، افکار پارانوییدی، روان پریشی، پرخاشگری و افسردگی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>p)، اما بین میانگین دو گروه در بعد ترس مرضی تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0<p). با توجه به نتایج به دست آمده در حوزه معناداری اختلالات شخصیتی در بین دو گروه کاربران زنان خانه دار، پیشنهاد می شود تا تمهیدات لازم جهت مدیریت استفاده ازپیام رسان های تلفن همراه در بین زنان خانه دار فراهم شود؛ زیرا با توجه به موقعیت آن ها در مدیریت خانواده، در صورت آسیب این قشر، بنیان خانواده نیز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت.