جایگاه آیات اعتقادی دراستنباط احکام

آن اساس و منبع احکام فقهی است . به همین جهت در این مسئله که قرآن نخستین و مهم ترین منبع شریعت اسلامی است، تردید نشده است . از سوی دیگر، نگرش به آیات احکام درهرموضوعی که با شد، جدای از دیگر آیات نیست; هر نگرش و توضیحی از احکام فقهی قرآن به مثابه دیگر بخش های معرفتی قرآن است . مسایل اعتقادی درضمن بیان احکام آمده و یا احکام، در ضمن مسایل اخلاقی و اعتقادی تبیین شده است . ازاین رو، و در راستای تنقیحمبانی نظری آیات احکام، یکی از بحث ها درحوزه پژوهش فقهی ، بررسی آیات اعتقادی وجایگاه آن دراستنباط احکام فقهی است . این دسته، بیش ترین آیات قرآن را تشکیل می دهند. به همین دلیل این سوال مطرح می شودکه آیامی توان از این دسته از آیات، احکام فقهی استنباط کرد و تا چه اندازه این استنادها حجت است ؟ دراین مقاله توضی حداده می شود که منظور از آیات اعتقادی کدام است؟ پیشینه این موضوع چیست و چند دسته هستند؟ مشکل استناد به آن ها کدام است؟ آن گاه شکل استفاده از این دسته از آیات، انجام می گیردو سپس نظریه فقها نقل می گردد، وموارد استفاده از آیات و مطالب دی گری که طرح آن ها در استناد به آیات اعتقادی و آیات جهان بینی مفید فایده خواهد بود، بیان خواهد شد.