پیشگیری اجتماعی رشدمدار از بزهکاری اطفال در سیاست جنایی اسلام با تاکید بر آموزه های قرآنی

از منظر رویکرد فقهی و آموزه های قرآنی آنچه حایز اهمیت در سیاست جنایی است؛ اینکه بهره گیری از تعالیم اسلامی و پیوند تربیت کودک با احکام شرعی زمینه های تقویت باورهای دینی را در پروسه شکل گیری شخصیت کودک موجب گردیده و از این رو، زمینه های پیشگیری از انحطاط و سقوط او در آینده را فراهم می نماید. تزکیه و تقوی و دوری از خودبینی و خود بزرگ بینی که به عنوان دو عامل موثر در بی پروایی در ارتکاب گناه شناخته شده، از همان اوان کودکی و در سال های اولیه زندگی باید در کودک نهادینه شود که این امر جز از طریق تربیت اسلامی و قرآنی میسر نمی شود؛ پیشگیری از وقوع جرم به ویژه پیشگیری رشد مدار در گستره سیاست جنایی ایران مورد توجه سیاستگذاران کیفری قرار گرفته است. به نحوی که اصول قانون اساسی از جمله اصل هشتم و بند 5 اصل 156، قوانین و مقررات عادی، بخشنامه ها و دستورالعمل های متعددی به اهمیت این امر پرداخته و ساز و کار و تدابیر مختلفی را در راستای همنواسازی و اجتماع پذیری افراد ارایه نموده اند. از این رو نگارنده در این مقاله با روش تحلیلی - توصیفی از طریق روش کتابخانه ای به صورت فیش برداری به بررسی و واکاوی پیشگیری اجتماعی زودرس از بزهکاری اطفال در سیاست جنایی اسلام بر اساس آموزه های فقهی خواهد بود