پیش بینی ریسک بیماری لپتوسپیروز در ایران بر اساس ارتباط با پارامترهای محیطی و با استفاده از مدل حداکثر آنتروپی

بیماری لپتوسپیروز که در ایران بیشتر با نام تب شالیزار شناخته می شود، امروزه به عنوان یکی از شایع ترین بیماری های مشترک میان انسان و دام) زیونوزها) می باشد که از آن به عنوان یک بیماری فراموش شده و درعین حال بااهمیت یاد می شود. این بیماری با عوامل محیطی ازجمله آب وهوا، پوشش زمین و ارتفاع و حتی عوامل اقتصادی-اجتماعی مانند وضعیت بهداشت محل سکونت و شغل وابستگی شدیدی دارد. با کمک سیستم اطلاعات مکانی و قابلیت های پیشرفته آن می توان با تولید نقشه های پیش بینی ریسک، برای شناسایی مناطق تحت خطر شیوع بیماری ها به تصمیم گیران بهداشت عمومی کشور کمک شایانی نمود. هدف این مطالعه شناسایی میزان تاثیر فاکتورهای محیطی بر روی الگوی شیوع لپتوسپیروز به منظور تولید نقشه پیش بینی ریسک در کل ایران می باشد. این امر با کمک آمار بیماری در یک دوره ده ساله از سال های 2009 تا 2018 به صورت نقطه ای و با به کارگیری قابلیت های سیستم اطلاعات مکانی و سنجش ازدور و هم چنین الگوریتم حداکثر آنتروپی (MAXENT) به عنوان یک روش مدل سازی کارآمد و با دقت، صورت گرفته است. فاکتورهای به کاررفته شامل بارندگی، ارتفاع، پوشش زمین، شاخص پوشش گیاهی نرمال شده، میانگین دما، بیشینه دمای ماهیانه، شیب، آب های سطحی و نقشه مناطق جابه جایی می باشد. نتایج این تحقیق نشان داد که علاوه بر سه استان شمالی ایران، مناطق شمال غربی و غرب کشور نیز از خطر شیوع این بیماری در امان نیستند. بارش و ارتفاع به عنوان دو پارامتر اصلی تاثیرگذار در توزیع حال حاضر لپتوسپیروز شناخته شدند و در مقابل شیب و آب های سطحی مشارکت نزدیک به صفر در مدل به عنوان کم تاثیرترین فاکتورها محاسبه شدند. در این مطالعه نقشه های پیش بینی ریسک برای شیوع بیماری لپتوسپیروز به نمایش گذاشته شده است که می تواند به منظور کنترل و پیشگیری شیوع این بیماری نه تنها برای سه استان شمالی کشور بلکه برای تمام ایران مورداستفاده قرار گیرد.