بهبود مولفه های موثر در روش تعیین موقعیت PDR مبتنی بر تشخیص حالت حرکتی کاربر با استفاده از حسگرهای گوشی های همراه هوشمند

هدف از این مقاله ارزیابی و بهبود دقت تعیین موقعیت داخلی با استفاده از حسگرهای گوشی هوشمند مبتنی بر روش Pedestrian Dead Reckoning (PDR) است. در بعضی شرایط خاص مانند آتش سوزی یا قطع برق که باعث ناتوانی روش های تعیین موقعیت مبتنی بر زیرساخت می شوند، بکارگیری روش PDR مبتنی بر حسگرهای گوشی هوشمند که تعیین موقعیت را به صورت پیوسته انجام می دهد یک راه حل مناسب است. در این مقاله به ارزیابی مولفه های موثر روش تعیین موقعیت داخلی بر اساس تشخیص نوع حرکت کاربر پرداخته می شود. ابتدا نمونه های حرکتی با استفاده از بردارهای ویژگی حاصل از داده های حسگرها و سه الگوریتم طبقه بندی درخت تصمیم گیری، ماشین بردار پشتیبان و K نزدیک ترین همسایه ارزیابی می شوند. بردارهای ویژگی پیشنهادی به طور قابل توجهی در مقایسه با ویژگی های تحقیقات پیشین در سه الگوریتم طبقه بندی بهبود حاصل می کنند. از منظر الگوریتم طبقه بندی، ماشین بردار پشتیبان با صرف بیشترین زمان پردازش بهترین عملکرد را با دقت 3/99% ارایه می دهد. در مرحله ی دوم به منظور محلی سازی، تشخیص گام بر اساس تعریف دو حدآستانه ی بالا و پایین و حدآستانه ی زمانی بر مقادیر نرم شتاب انجام می شود. مولفه جهت نیز از ترکیب داده های شتاب سنج، مغناطیس سنج و ژیروسکوپ بدست می آید. آزمایشات محلی سازی در حالی که کاربر گوشی را روبه روی خود نگه داشته برای دو حالت پیاده روی و دویدن در سه مسیر (مربع، دایره ، مستطیل) انجام می شوند. میانگین دقت نهایی حاصل از پیاده روی برای سه مسیر به ترتیب برابر با 55/1، 82/1 و 34/2 بدست آمدند. دقت نهایی برای دویدن نیز برای سه مسیر به ترتیب برابر با 7/2، 6/2 و 53/3 حاصل شد.