رویکرد نوستالژیک در غزلیات انوری

انوری از نخستین شاعرانی است که غزل عاشقانه را به معنای متداول آن سروده است. او شرایط زندگانی خاص و تلقی و تعریف ویژه ای از عشق و مناسبات عاشقانه دارد که بر نگرش تغزلی انوری تاثیر نهاده؛ هم چنین نقشی تعیین کننده در تکوین محتوا و ابعاد و جزییات غزل وی ایفا نموده است. ناکامی های عشقی و محرومیت هایی را  که انوری در دنیای عاشقانه تجربه کرده، برآیندی از زندگی توام با دشواری و تنگناهای معیشتی وی می توان ارزیابی نمود. این احوال، غزل انوری را با نظام و هنجار معنایی خاصی درآمیخته و غالبا محتوایی نومیدانه و حسرت بار به آن بخشیده است. در متن نومیدی و حسرت مندی انوری، نشانه هایی از اعتراض و شکوه و بیزاری و نیز آرزو و آرمان خواهی وجود دارد که می توان آن ها را تجلیاتی از نوستالژی در کلام وی تعبیر کرد. در این نوشتار، نمودها و جنبه های این تجلیات مورد بررسی قرار گرفته؛ همزمان، ابعاد دشواری معیشت و محرومیت عاطفی و عشقی انوری به عنوان خاستگاه و زمینه های نوستالژی در غزل او، مورد تبیین و تحلیل قرار گرفته است. انوری از نخستین شاعرانی است که غزل عاشقانه را به معنای متداول آن سروده است. او شرایط زندگانی خاص و تلقی و تعریف ویژه ای از عشق و مناسبات عاشقانه دارد که بر نگرش تغزلی انوری تاثیر نهاده؛ هم چنین نقشی تعیین کننده در تکوین محتوا و ابعاد و جزییات غزل وی ایفا نموده است. ناکامی های عشقی و محرومیت هایی را  که انوری در دنیای عاشقانه تجربه کرده، برآیندی از زندگی توام با دشواری و تنگناهای معیشتی وی می توان ارزیابی نمود. این احوال، غزل انوری را با نظام و هنجار معنایی خاصی درآمیخته و غالبا محتوایی نومیدانه و حسرت بار به آن بخشیده است. در متن نومیدی و حسرت مندی انوری، نشانه هایی از اعتراض و شکوه و بیزاری و نیز آرزو و آرمان خواهی وجود دارد که می توان آن ها را تجلیاتی از نوستالژی در کلام وی تعبیر کرد. در این نوشتار، نمودها و جنبه های این تجلیات مورد بررسی قرار گرفته؛ همزمان، ابعاد دشواری معیشت و محرومیت عاطفی و عشقی انوری به عنوان خاستگاه و زمینه های نوستالژی در غزل او، مورد تبیین و تحلیل قرار گرفته است.