نانو پوشش های فوق آبگریز ضدیخ

یخ زدگی که توسط قطرات فوق سرد بر روی سطوح مختلف ایجاد می شود می تواند عواقب فاجعه باری برای بسیاری از صنایع از جمله صنایع هوایی، اپتیک، توزیع برق، مخابرات و حمل و نقل داشته باشد. برای کاهش مشکلات یخ زدگی تکنیک های گرمایی و مکانیکی توسعه یافته اند، با این حال  این روش ها با مشکلاتی از قبیل مصرف زیاد انرژی، آلوده کردن محیط زیست و هزینه های اقتصادی بالا درگیر هستند. این تحقیق نگاهی دارد به یک رویکرد کاملا متفاوت، یعنی استفاده از سطوح فوق آبگریز برای کاهش تجمع یا چسبندگی یخ. سطوح فوق آبگریز با زاویه تماس بالا و پسماند زاویه تماس پایین می توانند نه تنها در به تاخیر انداختن زمان شروع یخ زدگی موثر باشند بلکه کل زمان فرایند یخ زدگی در مقایسه با سطوح بدون پوشش را افزایش می دهند. از طرف دیگر، در مورد استفاده از پوشش های فوق آبگریز  با ساختار زبر به عنوان پوشش های ضد یخ تردید هایی است. این مطالعات نشان می دهد که استحکام چسبندگی یخ، پس از سیکل های متوالی یخ زدگی/یخ زدایی به دلیل از بین رفتن پستی و بلندی های نانومتری سطح و افزایش فصل مشترک پوشش–یخ، افزایش یافته است. این نتایج نشان دهنده این است که عملکرد ضد یخ نمونه ها کاهش یافته است. همچنین استفاده از چنین پوشش هایی در محیط های مرطوب ممکن است محدود باشد. در این مقاله به ارتباط بین فوق آبگریزی و دفع یخ، دلایل کاهش عملکرد دفع یخ پوشش ها و در نهایت کاربرد های آن پرداخته شده است.