پاسخ فیزیولوژیکی و زراعی- مورفولوژیکی سیبزمینی به تنش کم آبی و کاربرد تنظیم کننده های رشد

سیب زمینی به عنوان یک گیاه حساس به تنش کم آبی در نظر گرفته می شود. به منظور بررسی تاثیر تنش کم آبی و تنظیم کننده های رشد بر صفات فیزیولوژیکی و زراعی-مورفولوژیکی سیب زمینی، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال های 1394 و 1395 اجرا شد. سطوح تنش کم آبی، شامل شاهد (آبیاری مطلوب)، تنش خفیف، تنش متوسط و تنش شدید، در کرت های اصلی منظور شدند. کرت های فرعی شامل محلول پاشی تنظیم کننده های رشد در چهار سطح، یعنی شاهد، اپی براسینولید، اسید ژیبرلیک و اسید استیل سالیسیلیک، بودند. نتایج نشان داد که تنش کم آبی و تنظیم کننده های رشد تاثیر معنی داری بر اغلب صفات زراعی-مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی سیب زمینی داشتند. وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه، وزن خشک غده، ارتفاع گیاه، تعداد استولن، تعداد غده، شاخص سطح برگ، محتوای نسبی آب برگ، غلظت دی اکسید کربن بین سلولی و هدایت روزنه ای در اثر تنش کم آبی کاهش یافت، در حالی که مقدار کمبود اشباع آب برگ افزایش یافت. به نظر می رسد که اثر منفی تنش کم آبی روی صفات فیزیولوژیکی، مانند محتوای نسبی آب برگ، بر ویژگی های زراعی-مورفولوژیکی سیب زمینی تاثیر نامطلوب گذاشته است. به جز شاخص کلروفیل، تنظیم کننده های رشد به طور معنی داری صفات زراعی-مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی سیب زمینی را تحت تاثیر قرار دادند. اپی براسینولید محتوای نسبی آب برگ، کارایی مصرف آب، غلظت دی اکسید کربن بین سلولی، درصد ماده خشک غده، ارتفاع گیاه، تعداد استولن، وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه و وزن خشک غده را نسبت به سایر تنظیم کننده های رشد افزایش داد، در حالی که اثر اسید ژیبرلیک روی شاخص سطح برگ، مقدار کمبود اشباع آب برگ، میزان تعرق و تعداد غده بهتر از اپی براسینولید بود. در واقع، تنظیم کننده های رشد اثرات منفی تنش کم آبی را کاهش دادند.