بررسی تاثیر قابلیت یادگیری سازمانی بر توانمند سازی کارکنان با تبیین نقش میانجی شایستگی مدیران (مطالعه ای در دانشگاه پیام نور استان لرستان)

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر قابلیت یادگیری سازمانی بر توانمند سازی کارکنان با تبیین نقش میانجی شایستگی مدیران بود. روش تحقیق توصیفی پیمایشی انتخاب شد. جامعه آماری پژوهش را 200 نفر از کارکنان 10 واحد دانشگاه پیام نور استان لرستان تشکیل می دهند که با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه مورگان تعداد 127= n نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای نیل به اهداف پژوهش، از پرسشنامه های استاندارد قابلیت یادگیری سازمانی اوناگ و همکاران (2014)، توانمندسازی کارکنان اسپریتزر (1995)، و شایستگی مدیران گریفن (1994) بهره برده شده است که روایی پرسشنامه ها از طریق روایی صوری و محتوایی و پایایی از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب برای قابلیت یادگیری سازمانی 0.721، توانمندسازی کارکنان 0.764 و شایستگی مدیران 0.752 مورد تایید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل داده ها با بهره گیری از آزمون رگرسیون خطی ساده و چندگانه و تکنیک مدلسازی معادلات ساختاری به کمک نرم افزارهای SPSS و Amos در دو بخش مدل اندازه گیری و بخش ساختاری صورت پذیرفت. نتایج مدلسازی معادلات ساختاری که بر داده های 127 پرسشنامه گردآوری شده از جامعه آماری اعمال شد، نشان دهنده تاثیر مستقیم، مثبت و معنادار قابلیت یادگیری سازمانی (با ضریب مسیر 0.81) و به طورغیر مستقیم و با نقش میانجی شایستگی مدیران (با ضریب مسیر 0.93) بر توانمند سازی کارکنان و همچنین (با ضریب مسیر 0.38) بر شایستگی مدیران دارد. همچنین شایستگی مدیران (با ضریب مسیر 0.33) تاثیر مثبت و معناداری بر توانمند سازی کارکنان می گذارد.