ارزیابی احساس امنیت شهری با رویکرد پایدار ملی (موردمطالعه: استان کردستان)

امنیت پیش زمینه یک اجتماع سالم و بسترساز توسعه جوامع انسانی است. سعادت یک اجتماع در گرو حفظ و بقاء امنیت و احساس ناشی از آن است. در این میان، ضرورت پرداختن به موضوع امنیت شهری از آنجایی مهم می شود که وابستگی متقابل میان امنیت و توسعه اجتناب ناپذیر است. امنیت زمینه ساز و بستر توسعه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی است. ازاین رو، پژوهش حاضر با هدف سنجش امنیت شهر در شهرستان های استان کردستان و تعیین عوامل موثر بر ناامنی فضاهای شهری این استان صورت گرفته است.

روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش‎شناسی، توصیفی بوده که جامعه آماری شامل 1016947 نفر جمعیت بالای 20 سال استان کردستان است. با استفاده از روش نمونه‎گیری تصادفی ساده و بر اساس فرمول کوکران، حجم نمونه 384 نفر برآورد شده است و برای شناسایی ابعاد احساس امنیت از ابزار پرسشنامه استفاده شده که با احصاءء 23 مولفه در قالب 4 بعد جانی، ناموسی، اقتصادی و اجتماعی مورد مطالعه قرار گرفته است.

یافته‎ ها: 

یافته‎های پژوهش نشان می‎دهد که با افزایش ناهمگنی بین شهرستان ها، مقدار ماتریس شباهت شاخص‎های امنیت افزایش می یابد. همچنین، ابعاد احساس امنیت که مهمترین بخش پژوهش در احصاء نتایج پژوهش است، امنیت ناموسی دارای بیشترین میانگین و همچنین، کمترین مقدار میانگین مربوط به امنیت جانی است.

نتیجه ‎گیری: 

نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد شهرستان های بانه و بیجار بر اساس شاخص های پژوهش، در وضعیت مطلوب امنیت شهری هستند و شهرستان های مریوان، دهگلان و سروآباد در وضعیت نامطلوب امنیت شهری قرار دارند.