مقایسه عملکرد سیستم های مختلف جداساز لرزه ای در پل های بزرگراهی شهری تحت زلزله های حوزه نزدیک گسل با در نظر گرفتن مشخصه های اصلی رفتاری جداسازها

پل ها جزء شریان های حیاتی شبکه حمل ونقل هر کشور محسوب می شوند که تخریب یا آسیب آن ها در اثر زمین لرزه سبب توقف عملکرد و به دلیل اختلال در خدمت رسانی موجب افزایش تلفات انسانی و اقتصادی می شود. استفاده از نشیمن های جداساز لرزه ای یکی از روش های موثر جهت بهسازی و بهبود عملکرد لرزه ای پل ها است. در این مقاله عملکرد لرزه ای پلی با استفاده از سیستم های مختلف جداساز بدون ساده سازی در مدل های رفتاری جداسازها مطالعه شده است. به این منظور عملکرد یک نمونه پل بزرگراهی به صورت مدل پل جداشده لرزه ای با 4 نوع سیستم نشمین جداساز لرزه ای: تک پاندول اصطکاکی، سه پاندول اصطکاکی، الاستومری با هسته سربی، الاستومری با میرایی بالا و مدل پل جدا نشده لرزه ای مورد مقایسه و ارزیابی قرار می گیرد. در این مقایسه تاکید بر در نظر گرفتن جنبه های اصلی مدل سازی و پیچیدگی های رفتار غیرخطی جداسازی لرزه ای است. مدل سازی و تحلیل دینامیکی غیرخطی با داده های شتاب نگاری 6 زمین لرزه حوزه نزدیک توسط نرم افزار OpenSees انجام و ضمن بررسی رفتار جداسازها با ساده سازی در مدل های رفتاری و بدون آن عملکرد پایه ها به عنوان معیار مطالعه شده است. نتایج نشان می دهد نشیمن های جداساز لرزه ای اصطکاکی در مقایسه با نشیمن های الاستومری عملکردی بسیار بهتری در کاهش تنش های اعمال شده به پایه پل دارد و عملکرد لرزه ای پل را به طور عمده ای ارتقاء می دهند. این درصد کاهش برای جداساز لرزه ای سه پاندول اصطکاکی تا 89% می رسد.