بررسی انعطاف پذیری ریختی شکل بدن ماهی کاراس (Carassius gibelio) به زیستگاه های آبی جاری و ساکن با استفاده از روش ریخت سنجی هندسی

این تحقیق با هدف بررسی انعطاف پذیری ریختی شکل بدن جمعیت های ماهی کاراس (Carassius gibelio)  در سیستم های آب ساکن و جاری با استفاده از روش ریخت سنجی هندسی به اجرا درآمد. برای این منظور تعداد 119 قطعه ماهی از رودخانه سفیدرود (30 عدد)، دریاچه آلاگل (37 عدد)، دریاچه پشت سد خداآفرین روی رودخانه ارس (21 عدد) و رودخانه ماشکیل (31 عدد) صید شدند. برای استخراج داده های شکل بدن در روش ریخت سنجی هندسی، از سمت چپ سطح جانبی نمونه ها عکس برداری و بر روی تصاویر دوبعدی در نرم افزار TpsDig2، تعداد 15 نقطه لندمارک تعریف شده، رقومی گردیدند. سپس داده های حاصل پس از آنالیز پروکراست، براساس روش های چند متغیره تجزیه به مولفه های اصلی، تجزیه همبستگی کانونی، واریانس چند متغیره آنالیز خوشه ای مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج تفاوت معنی داری بین شکل بدن جمعیت های مورد مطالعه نشان داد (001/0<p). براساس نتایج، جمعیت های دریاچه های آلاگل و سد خداآفرین دارای بدنی مرتفع تر و سر نسبتا کوچک تر و جمعیت های رودخانه های سفیدرود دارای بدنی مرتفع تر ولی همانند جمعیت رودخانه ماشکیل دارای سر بزرگ تر بودند. همچنین تحلیل خوشه ای دو جمعیت دریاچه های آلاگل و پشت سد خداآفرین را در یک شاخه و جمعیت های رودخانه های سفیدرود و ماشکیل را در شاخه دیگری قرار داد که بیانگر جدایی جمعیت های آب جاری و جمعیت های آب ساکن دریاچه ای می باشد. نتایج نشان داد که شکل بدن در ماهی کاراس از الگوی کلی وابسته به نوع زیستگاه تبعیت می کند.