بررسی رابطه بین مدیریت دانش و نوآوری سازمانی (مطالعه موردی: معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوه قضائیه)

در ساختار اقتصادی کشورهای پیشرفته، موازنه میان دانش و سایر منابع به نفع دانش تغییر یافته است؛ به گونه ای که  نحوه ی بهره گیری از فن آوریهای نوین دانش مدار و چگونگی پیاده سازی فرایندهای آن، عاملی تعیین کننده در ارتقای انعطاف پذیری فرایندهای درون سازمانی محسوب می شود. این مهم به سازمان ها کمک کرده تا در بستر یادگیری سازمانی و استقرار نظام مدیریت دانش، با شناسایی فرصت های جدید، مزیت رقابتی پایدار ایجاد نموده و چالش‎های پیش روی خود را به خوبی اداره کنند. هدف مقاله حاضر بررسی رابطه بین مدیریت دانش و نوآوری سازمانی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان دارای مدرک کارشناسی و بالاتر درمعاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوه قضاییه در تهران به تعداد 48 نفر می باشد. روایی پرسشنامه توسط گروه تخصصی تعیین و پایایی آن با استفاده از آلفای کرنباخ برابر 84/0 محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نر م افزار اس.پی.اس.اس انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که رابطه معنی داری بین مدیریت دانش و نو آوری سازمانی وجود دارد. همچنین شاخص های مدیریت دانش نیز که شامل خلق دانش، ذخیره سازی دانش، انتقال دانش و کاربرد دانش است نیز همگی ارتباط معنی داری با نوآوری سازمانی دارند.