اثر روند تحمل به خشکیدگی بر جوانه زنی و قدرت بذر ذرت (Zea mays L.)هیبرید

به منظور بررسی روند نمو و تحمل به خشکیدگی و اثر آن  بر کیفیت بذر ذرت هیبرید، لاین های والدینی در سال 92 در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار و پنج تاریخ کاشت در کرج کشت شدند. هر هفته نمونه برداری از بلال لاین مادری (B73) انجام شد. نمونه بذرهای هیبرید به دو صورت تازه و خشک شده (در هوای آزاد)تحتارزیابی هایروند رشد و نمو بذر و نیز تغییرات جوانه زنی و قدرت بذر قرار گرفتند. اثر تاریخ کاشت بر درصد نهایی گیاهچه عادی، متوسط زمان جوانه زنی و طول گیاهچه آزمون جوانه زنی استاندارد معنی دار بود. در مجموع ، تاریخ کشت چهارم بطور معنی داری درصد گیاهچه عادی و قدرت بذر بالاتری داشت. دامنه سرعت پر شدن بذر (از 3/7 الی 9/2 میلی گرم در روز) و سرعت کاهش رطوبت (از 0/63 تا 1/06 درصد درروز) در تاریخ های مختلف کشت متفاوت بود. بذرهای در حال نمو که خشک شده بودند خیلی زودتر (30-20 روز بعد از گرده افشانی) نسبت به بذرهای تازه (50-30 روز بعد از گرده افشانی)، تحمل به خشکیدگی و جوانه زنی را شروع کردند و زودتر (60-30 روز بعد از گرده افشانی) از بذرهای تازه  نیز به حداکثر درصد گیاهچه های عادی و اتمام تحمل به خشکیدگی در تمام بذرها رسیدند. در تاریخ کشت سوم و چهارم، با توجه به مواجه نشدن مراحل اولیه نمو با تنش گرمایی اوایل مرداد و در نتیجه شروع فرآیند خشکیدگی در دمای خنک تر، تحمل خشکیدگی در تمام بذرها سریع تر به پایان رسید و  بذرهای خشک شده، خیلی زودتر به حداکثر درصد گیاهچه عادی رسیدند. ارزیابی روند تغییرات متوسط زمان جوانه زنی (MGT) و طول گیاهچه به عنوان شاخص های دیگر کیفیت بذر نشان داد بذرهای خشک شده پس از شروع جوانه زنی،نسبت به بذرهای تازه، خیلی سریع تر به حداکثر سرعت جوانه زنی و طول گیاهچه رسیدند و تغییرات این دو شاخص، روندی مشابه تغییرات درصد گیاهچه های عادی داشته است. با توجه به موارد فوق می توان نتیجه گرفت که تنظیم تاریخ کاشت واجتناب از برخورد مراحل آغازین نمو با دمای بالاتر از 35 درجه سانتی گراد موجب توسعه سریع تحمل به خشکیدگی به تمام بذرها و ارتقای کیفیت بذر می شود.