اثر محیط پایه مادری بر تحمل به خشکی ارقام مختلف نخود در مرحله جوانه زنی

این تحقیق با هدف بررسی اثر تنش خشکی و تغذیه گیاه مادری بر بنیه بذرهای حاصل ارقام مختلف نخود و جوانه زنی آن ها تحت تنش خشکی اعمال شده با محلول 8/0 -مگاپاسکال پلی اتیلن گلیکول PEG  انجام شد. تیمارهای مزرعه شامل الگوی آبیاری در چهار سطح آبیاری کامل (شاهد)، قطع آب در مراحل گل دهی، غلاف دهی وگل دهی تا برداشت و محلول پاشی با مواد طبیعی در سه سطح محلول پاشی با آب مقطر (شاهد)، اسید هیومیک و عصاره جلبک دریایی با سه رقم نخود هاشم، 482-ILC و میامی (محلی) بود. آزمایش به صورت اسپلیت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که بذرهای تنش دیده درشتتر از بذرهای شاهد بودند و درصد جوانه زنی و میانگین مدت جوانه زنی بیشتری در شرایط نرمال و تنش خشکی از خود نشان دادند. محلول پاشی با مواد طبیعی نتوانست اثرات منفی تنش خشکی را کاهش داده به طوری که درصد جوانه زنی ، میانگین مدت جوانه زنی ، طول ساقه چه و ریشه چه در این بذرها افزایش نیافت. به طور کلی تنش خشکی بر پایه مادری بر تحمل به خشکی ارقام نخود موثر بود و در بین ارقام مطالعه شده رقم میامی (محلی) بهتر از سایر ارقام بود. نتایج نشان داد که با تغییر در محیط پایه مادری می توان جوانه زنی در شرایط تنش زا را افزایش داد.