مطالعه تجربی اثر به کارگیری مشعل های متخلخل در بهبود عملکرد یک آبگرمکن مخزنی

در مطالعه حاضر، اثرهای به کارگیری مشعل های متخلخل نسبت به مشعل معمولی بر عملکرد مبدل حرارتی گرمکن آب به صورت تجربی بررسی شده است. مشعل مورد استفاده در این آزمایش ها از نوع پیش آمیخته جزیی با سوخت گاز طبیعی است. این آزمایش برای 4 نوع مختلف از محیط های متخلخل و یک مشعل معمولی انجام شده است. نتایج مربوط به دمای بیشینه آب آبگرمکن، دمای دودکش، دمای شعله، میزان آلاینده ها و راندمان احتراقی هریک از مشعل ها در دبی های متفاوت سوخت گزارش شده است. با توجه به آزمایش های انجام شده، مشاهده می شود که استفاده از مشعل با جامد فلزی متخلخل 10 سانتی متری باعث کاهش زمان رسیدن آب از دمای 30 به دمای 60 درجه سلسیوس شده است. همچنین نشان داده شده است که مشعل معمولی دارای کمترین دمای شعله و بیشترین دمای دودکش است. از طرفی مشعل با جامدهای متخلخل 5 و 10 سانتی متری به ترتیب دارای بیشترین دمای شعله و کمترین دمای دودکش می باشند. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که با توجه به زمان گرم شدن آب، راندمان احتراق و آلاینده ناکس تولیدی، استفاده از جامد متخلخل 10 سانتی متری مناسب ترین محیط متخلخل در آبگرمکن های مخزنی است.