واژه شناسی، رمزگشای مدیریت مخاطرات محیطی

استفاده گسترده از واژگان به ظاهر مترادف، در حوزه دانش مخاطرات محیطی، مطلب ناآشنایی برای متخصصان این رشته به حساب نمی آید؛ از این رو، سوال پژوهش حاضر آن است که آیا استفاده از واژگانی چون بلایای طبیعی، بحران های طبیعی یا مخاطرات طبیعی به جاست و کاربرد هم عرض آنها مجاز است؟ آیا این واژگان به راستی همه حامل یک معنا هستند؟ اگر پاسخ منفی است، چه عوارضی بر کاربرد واژگان مترادف مترتب است؟ در این مقاله با استفاده از تحلیل گفتمان و روش عملیاتی پدام، با انتخاب ده عنوان رشته دانشگاهی و سه متن از متون در قلمرو این دانش، به تحلیلی مفهومی در پاسخ به پرسش های یادشده پرداخته شد. نتایج این پژوهش گواه آن است که ویژگی های زبانی چون هم معنایی، چندمعنایی و نسبیت زبانی در زمینه پژوهش و در حوزه های نظری دانش مخاطرات چون معرفت شناسی، وجودشناسی و شناخت شناسی تاثیر بسزایی دارد و به کار گرفتن این شیوه واژگان مسبب بروز مسایل حادی اجرایی خواهد بود؛ چنانکه می توان ادعا کرد که مدیریت مخاطرات محیطی بسیار پیشتر از آنکه معطوف به شناخت پدیدهای فیزیکی و تدوین چارچوب های مدیریتی و عملیاتی باشد، معطوف به عنصر فرهنگی- زبانی است و از این رو، تشریح و تبیین دقیق واژگان تخصصی، نویدبخش آینده ای روشن در این راه خواهد بود.