تبیین رابطه میان ویژگی های جمعیت شناختی و ادراک خطر به منظور کاهش مخاطرات آتش سوزی (مورد مطالعه: ساختمان های بلند اداری شهر تهران)

توجه به مسئله فرار افراد در هنگام مخاطرات، از نکات مهم و اساسی در طراحی ساختمان های بلند است. فرار افراد که به امنیت آنها نیز مربوط می شود، ارتباط مستقیم با ویژگی های جمعیت شناختی (جنس، سن، اطلاع از وقوع آتش سوزی و آشنایی با علایم خروج) دارد. این تحقیق با هدف اصلی دستیابی به رابطه میان مولفه های جمعیت شناسی با ادراک خطر افراد گرفتارشده در حریق در ساختمان های بلند اداری به منظور کاهش مخاطرات ناشی از حریق و افزایش امنیت آنها انجام پذیرفت. روش تحقیق از نوع ترکیبی بود و ضریب تعیین (R2) آن از تحلیل نرم افزار SPSS 22، از طریق آزمون های تی مستقل و آنالیز واریانس به دست آمد. دامنه تحقیق شامل هشت ساختمان بلند اداری در معرض حریق در بین سال های 1395-1390 در تهران با حجم نمونه 245 نفر از افرادی بود که در حریق گرفتار شده یا از آن گریخته بودند. براساس نتایج این تحقیق، مولفه های جمعیت شناسی در ارتباط با مولفه های ادراک خطر افراد گرفتارشده در حریق دارای سطح معناداری بودهsig ≤0/05  و قابل پیش بینی است. در نهایت مشخص شد که خانم ها، افراد 30-20 ساله و افرادی که علایم خروج را کاملا می شناسند، بیشترین رابطه را با ادراک خطر دارند. همچنین در طبقه آتش و کل ساختمان بیشترین رابطه با ادراک خطر متعلق به افرادی بود که سروصدای راهرو سبب اطلاع آنها از آتش سوزی شد. آموزش افراد و شناساندن علایم خروج اعم از تابلوها و صدای آژیر به ساکنان ساختمان های بلند، سبب ارتقای ادراک خطر و امنیت جسمانی افراد و در نتیجه کاهش مخاطرات آتش سوزی می شود.