آزمون قانون واگنر برای مخارج سلامت در ایران

همواره مخارج بهداشتی و رابطه آن با تولید ناخالص داخلی یکی از موارد مورد مطالعه در چارچوب مباحث اقتصادی بوده است. یکی از نظریه های مطرح در این زمینه، نظریه قانون واگنر است که به طور خلاصه معتقد به رشد بخش عمومی همراه با رشد تولید ناخالص داخلی یک کشور است. این مقاله با توجه به قانون واگنر، به بررسی رابطه بین مخارج بهداشتی و تولید ناخالص داخلی در کشور ایران پرداخته است.

به منظور بررسی رابطه بین 2 متغیر، از روش های علیت تودایاماماتو و هم جمعی یوهانسون استفاده شد. بازه زمانی مورد مطالعه نیز شامل 1359 تا 1395بوده است.

نتایج به دست آمده از روش علیت تودایاماماتو نشان داد که بین 2متغیر رابطه علی آماری وجود دارد. همچنین روش هم جمعی یوهانسون نیز نشان داد که رابطه مثبتی بین تولیدناخالص داخلی و مخارج بهداشتی برقرار است.

افزایش تولید ناخالص داخلی باعث افزایش مخارج بهداشتی شده و برهمین اساس، قانون واگنر در ایران برای مخارج بهداشتی تایید می شود.