مقایسه ی نسبت محیط دور گردن به فاصله ی بین مجرای گوش خارجی تا لبه ی فوقانی مانوبریوم با معیار Cormack-Lehane

شکست برای حفظ راه هوایی بعد از القای بیهوشی عمومی و یا در بیماران Multiple trauma که نیازمند احیای راه هوایی و یا اکسیژن رسانی هستند، یکی از علل شایع مرگ و میر و معلولیت می باشد. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی ارتباط نسبت اندازه گیری محیط دور گردن به فاصله ی بین مجرای گوش خارجی تا لبه ی فوقانی مانوبریوم، در مقایسه با معیار Cormack-Lehane در بیماران تحت لارنگوسکوپی انجام شد.

این مطالعه، از نوع توصیفی- مقطعی (Cross-sectional) بود که در آن، محیط دور گردن بیماران از محل برآمدگی غده ی تیرویید و فاصله ی بین مجرای گوش خارجی تا لبه ی فوقانی مانوبریوم بر حسب سانتی متر تعیین شد و از تقسیم محیط دور گردن به فاصله ی پیش گفته، شاخص مورد نظر محاسبه شد. در مرحله ی بعد، با استفاده از معیار Cormack-Lehane، درجه بندی نمای حنجره بررسی و با شاخص بررسی شده مقایسه گردید.

در این مطالعه، 18 بیمار (65/15 درصد) لارنگوسکوپی سخت و 97 بیمار (35/84 درصد) لارنگوسکوپی آسان داشتند. مساحت زیر نمودار Receiver operating characteristic (ROC) بین 6/0-5/0 قرار داشت که از عدد 6/0 کمتر بود. از این رو، شاخص مورد مطالعه، معیار مناسبی برای سنجش سختی لارنگوسکوپی نبود و با انتخاب تصادفی، تفاوتی نداشت (255/0 = P).

به طور کلی، نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که نسبت محیط دور گردن به فاصله ی کانال خارجی گوش تا مانوبریوم، نمی تواند به عنوان یک جایگزین مناسب برای معیار Cormack-Lehane جهت پیش بینی لوله گذاری مشکل مورد استفاده قرار گیرد.