مقایسه سطح ویتامین D در مبتلایان به بیماری آلزایمر

بیماری آلزایمر شایعترین نوع دمانس در میان جمعیت رو به کهولت امروز می باشد که حدود 60 تا %70 موارد دمانس را تشکیل می دهد. ویتامین D به عنوان ریسک فاکتور طیف گسترده ای از بیماری ها شناخته شده است. ویتامین D به عنوان یک نورواسترویید نقش مهمی در تکامل و حفاظت سیستم عصبی داشته و بسیاری از مکانیسم های موثر در پاتوژنز آلزایمر شامل تجمع پلاک های آمیلویید بتا، استرس های التهابی، اکسیداتیو، عروقی، افزایش کلسیم داخل سلولی و کمبود استیل کولین را تعدیل می کند.

در این پژوهش مورد-شاهدی که از فروردین تا اسفند سال 1394 در درمانگاه های بیمارستان روزبه و امام خمینی (ره) شهر تهران انجام گردید، 44 بیمار آلزایمر با 40 بیمار دیگر که بیماری آن ها با ویتامین D ارتباطی نداشت به عنوان گروه شاهد مقایسه شدند. داده ها از نتیجه آزمایش سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D (25 (OH) D3) شرکت کنندگان به دست آمد.

 میانگین سطح سرمی ویتامین D در مبتلایان به بیماری آلزایمر با گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت (0/057=p) و زمانی که افراد براساس سطح سرمی به سه دسته کمبود (< 10)، عدم کفایت (10-29) و کفایت (< ng/ml 30) تقسیم شدند، ارتباط معناداری با ابتلا به آلزایمر به دست آمد (0/019=p).

نتایج ما تایید می کند که کمبود ویتامین D با افزایش در ابتلا به بیماری آلزایمر همراه است. این به بحث مداوم درباره نقش ویتامین D در شرایط غیراسکلتی می افزاید. افرادی که مبتلا به کمبود ویتامین D هستند، باید مکمل مناسب را دریافت کنند.