بررسی اثر فوری سوزن زدن خشک عضلات پلانتار فلکسور مچ پا و انگشتان بر شدت اسپاستیسیته و تعادل بیماران مبتلا به سکته ی مغزی

اسپاستیسیته از علایم مهم سکته مغزی است که موجب محدودیت حرکت و ناتوانی می شود. اسپاستیسیته عضلات پلانتار فلکسور مچ پا و انگشتان، منجر به اختلال در تعادل و راه رفتن بیماران می گردد. از این رو هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرات فوری سوزن زدن خشک (Dry needling) عضلات پلانتار فلکسور مچ پا و انگشتان بر شدت اسپاستیسیته و تعادل بیماران مبتلا به سکته مغزی بود.

پژوهش حاضر یک مطالعه ی بالینی پیش و پس آزمون (pre- and post-test) بود که در درمانگاه فیزیوتراپی ضایعات مغزی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران، از فروردین 1396 تا فروردین 1397 انجام شد. 20 بیمار مبتلا به سکته ی مغزی (12 مرد و هشت زن با میانگین سنی 13±56/5 سال) انتخاب شدند. یک دقیقه سوزن زدن خشک برای هر یک از عضلات گاستروکنمیوس، خم کننده بلند و کوتاه انگشتان پای مبتلا، در یک جلسه انجام شد. معیارهای پیامد شامل: مقیاس اصلاح شده ی اصلاح شده آشورث (Modified Modified Ashworth Scale, MMAS) برای ارزیابی اسپاستیسیته، آزمون برخاستن و رفتن زمان گیری شده و ایستادن روی یک پا، برای ارزیابی تعادل، بودند. ارزیابی در سه زمان پیش، بلافاصله و 15 دقیقه پس از سوزن زدن خشک انجام شد.

 نتایج پژوهش، نشان دهنده کاهش معنادار اسپاستیسیته عضلات پلانتار فلکسور (0/001=p)، زمان آزمون های برخاستن و رفتن زمانگیری شده (0/001=P) و افزایش زمان ایستادن روی پای مبتلا (0/001=p) بلافاصله و 15 دقیقه پس از درمان بود.

 نتایج این مطالعه نشان داد که سوزن خشک توانست اسپاستیسیته عضلات پلانتار فلکسور بیماران سکته مغزی را کاهش داده و منجر به بهبود تعادل بیماران سکته مغزی شود.