تبیین جایگاه پیوست نگاری فرهنگی و بهره گیری از نظام مدیریت فرهنگی در شهر اسلامی- ایرانی (مبانی نظری و فرآیند فکری سازنده شهر اسلامی)

گسست فرهنگی و تزریق مولفه های غیربومی به پیکره ی شهرهای اسلامی-ایرانی در دهه های اخیر به نبود راه مشخص، الگوی توسعه و پیشرفت باز می گردد. با پیروزی انقلاب اسلامی بازگشت به مبانی اسلامی، توجه به کرامات انسانی و اتکاء به فکر و ابتکار ایرانی بار دیگر مورد توجه قرار گرفته است. تدوین نقشه ی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت از سوی مقام معظم رهبری موجب شده حیات دینی و طراحی فرهنگ منسجم اسلامی دستور کار متخصصین در حوزه های مختلف از جمله شهرسازی قرار گیرد. در این راه آن چه اهمیت دارد، روش پیاده سازی نظام مدیریت فرهنگی نظام اسلامی متناسب با دستور زبان خاص آن حوزه و تدوین مدلی کارآمد در اجرای برنامه ها و سیاست های کلی نظام ارزشی حاکم است. به گونه ای که بتوان الگویی نظری و عملیاتی از شهر اسلامی- ایرانی متناسب با مهندسی فرهنگی اهداف انقلاب اسلامی ارایه نمود. این تحقیق از یک سو بنیادی(توسعه ی دانش و مبانی) و از سوی دیگر کاربردی(توسعه ی راهکارها و راه حل ها) است. در این تحقیق با روشی نظری و عملیاتی با رویکرد توصیفی، تحلیلی و کیفی و از روش استدلال منطقی بر پایه ی منابع کلام الهی و معصومین و استنباط عقلی به ارایه ی مدلی مفهومی و عملیاتی از مبانی سازنده ی شهر اسلامی، مدل اجرایی راهبرد فرهنگی با تبیین پیوست فرهنگی و مهندسی فرهنگی نظام حاکم در ساختار شهر اسلامی و ارایه ی الگوی پیشنهادی از شهر اسلامی با بستری فرهنگی و ارزشی پرداخته شده است. بر مبنای استدلال های صورت گرفته راهبرد سامانه های فرهنگی به عنوان مدل اجرایی راهبرد فرهنگی نظام اسلامی با دو اصل مهندسی فرهنگی و پیوست فرهنگی ارایه گردیده است. این مدل، برشی از مبانی سازنده ی شهر اسلامی در سطح راهبرد های فرهنگی با هویتی سیستمی و سامانه ای است که دو قطب درونی(اصول راهبردی) و بیرونی(نظام راهبردی) لایه ی فرهنگی شهر اسلامی را با ارایه ی راهکار مفهومی و کاربردی به سمت اهداف شکل گیری شهر اسلامی هدایت می نماید. در نهایت، بر مبنای بنیان های نظری و استدلال های مطرح شده ساختاری مرکزی از شهر نوین اسلامی با نظام شبکه ی فرهنگی از شهر اسلامی مدل سازی عملیاتی شده است.