تاثیر کاربرد کودهای پتاسیمی بر فلورسانس کلروفیل و رنگیزه های فتوسنتزی گیاه برنج (.Oryza sativa L) رقم طارم هاشمی در شرایط کم آبیاری تنظیم شده

به منظور بررسی اثر کم آبیاری و کارایی انواع کودهای پتاسیمی بر بهبود میزان رنگیزه های فتوسنتزی و شاخص های فلورسانس کلروفیل در برنج (رقم طارم هاشمی)، پژوهشی مزرعه ای در سال 1395 در دو ایستگاه موسسه تحقیقات برنج (آمل) و مزرعه الگویی واقع در شهرستان سوادکوه به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. روش های مختلف آبیاری در دو سطح (غرقاب دایم و غرقاب نمودن پس از کاهش ارتفاع آب به پایین تر از 10 سانتیمتر) و کاربرد کودهای پتاسیمی، شامل سولفات پتاسیم، کلرورپتاسیم و کود زیستی، در نه سطح بودند. بر اساس یافته ها، با اعمال کم آبیاری میزان کلروفیل a، b، a+b، فلورسانس حداکثر، فلورسانس متغیر، سرعت انتقال الکترون در فتوسیستم II (ETR) و عملکرد شلتوک در مقایسه با تیمار آبیاری غرقاب به طور معنی داری در هر دو ایستگاه کاهش یافت. این پژوهش حاکی از اثر مثبت تیمارهای کاربرد کود پتاسیم در شرایط کم آبی از طریق افزایش معنی دار محتوی کلروفیل و شاخص خاموشی غیرفتوشیمیایی (NPQ) بود. بیشترین میزان عملکرد شلتوک از برهمکنش تیمارهای آبیاری غرقاب و کاربرد 50% کود سولفات پتاسیم به صورت پایه و 50% کود کلرورپتاسیم به صورت سرک، معادل 4945 و 4770 کیلوگرم در هکتار به ترتیب در ایستگاه های آمل و سوادکوه به دست آمد. با توجه به همبستگی مثبت و معنی دار عملکرد شلتوک با صفات محتوی کلروفیل a، کلروفیل کل، حداکثر کارایی کوانتومی فتوسیستم II (Fv/Fm) و ETR می توان اظهار داشت که تیمار کاربرد 50% کود سولفات پتاسیم به صورت پایه و 50% کود کلرورپتاسیم به صورت سرک بیشترین کارایی را از لحاظ صفات مورد بررسی به ویژه در شرایط کم آبی داشت.