تحلیل سامانه اطلاعات جغرافیایی به منظور ارزیابی آسیب پذیری خشکسالی در استان خوزستان ایران با استفاده از شاخص بارش استاندارد

شاخص خشکسالی بارش استاندارد بطور گسترده ای برای برآورد مناسب شدت، بزرگی و محدوده مکانی خشکسالی ها بکار گرفته می شود. هدف از این مطالعه، تجزیه و تحلیل الگوی مکانی خشکسالی با استفاده از شاخص SPI بود. در این مقاله، الگوهای خطر خشکسالی در استان خوزستان با توجه به داده های 17 ایستگاه هواشناسی مورد بررسی قرار گرفت. محدوده تحت تاثیر هر ایستگاه با استفاده از روش تیسن مشخص شد. سپس نسبت به تهیه یک مدل جدید خطر خشکسالی با استفاده از GIS مبادرت شد. سه معیار خشکسالی برای تعریف مناطق آسیب پذیر، مطالعه و در نظر گرفته شد. معیارهای خطر خشکسالی که در مدل فعلی استفاده شد شامل حداکثر شدت خشکسالی در دوره، روند خشکسالی، و حداکثر تعداد پی در پی سال های خشک است. هر یک از شاخص های آسیب پذیری نقشه سازی شدند و  همچنین این نقشه ها به عنوان یک نقشه خطر نهایی به 5 کلاس خطر خشکسالی شامل بدون خطر، خطر خفیف، متوسط، شدید و بسیار شدید طبقه بندی شدند. نقشه نهایی آسیب پذیری خشکسالی با تلفیق سه نقشه معیار در GIS  تهیه شد و طبقات خطر نهایی بر اساس امتیاز خطر که با توجه شاخص های اصلی تعیین شد، مشخص شدند. نقشه آسیب پذیری نهایی نشان می دهد که مناطق با خطر شدید (29 درصد از استان) که در بخش های شمالی و مرکزی منطقه مورد مطالعه مشاهده می شود،  بسیار گسترده تر از مناطق تحت کلاس خطر کم است. اگرچه تقریبا بیش از نیمی از استان (64٪) در کلاس خطر متوسط ​​خشکسالی تعیین شد.