نگرشی انتقادی به آینده فمینیسم با نگاهی راهبردی به جامعه ایران

از آنجا که به تبع تغییر ماهیت و کارکرد دین در عرصه‏ های اجتماعی غرب، غالب دعاوی فمینیسم، برآمده از سکولاریسمی است که دین‏ گریزی یا در ظهوری افراطی‏ تر، دین‏ ستیزی و فروکاسته شدن دین به گزاره ‏های اخلاقی را در پی داشته و دارد لذا در رویکردی آینده ‏پژوهانه و انتقادی، تشدید مواردی چون آزادی روابط جنسی، قانونی شدن همجنس ‏گرایی، فروپاشی بنیان خانواده و نیز کاهش ازدواج و افزایش طلاق، در زمره مهمترین چالش ها و آسیب‏ های فراروی فمینیسم در غرب محسوب می‏شوند. چراکه فمینیست‏ های غربی نه تنها متن و آموزه های کتاب مقدس به عنوان نقطه اجماع و وحدت مذاهب مسیحی را به گونه ای آشکار، کنار نهادند، بلکه به رویارویی با آن برخاستند. این در حالی است که تاکید بر فطرت الهی به عنوان اصل مشترک و ضروری ادیان آسمانی، می ‏تواند جایگاهی کلیدی در سیاست‏گذاری حوزه زنان در غرب مسیحی داشته باشد. درخصوص جامعه ایران نیز، آینده مطلوب زن و خانواده در گرو واگرایی از مبانی فمینیسم و نیل به آرمان مرد علوی و زن فاطمی است. از این روست که ضرورت دارد درون‏ مایه‏ های وارداتی فمینیستی، بر مبنای آموزه ‏های ارزشی و اعتقادی، پالایش شده و بازتفسیر شوند تا از این رهگذر، سیاست‏ گذاری حوزه زنان، حول محور مردم‏ سالاری دینی شکل گرفته و استحاله فرهنگی رخ ندهد. در نوشتار حاضر، ضمن گسترش تفصیلی بحث های یادشده، مبانی فمینیسم در غرب در رویکردی آینده ‏پژوهانه مورد نقادی قرار گرفته و در ادامه، ضمن بررسی سناریوهای مرتبط با حوزه زنان در ایران و تبیین سناریوی مطلوب، راهبردهایی برای تصمیم‏ سازی و سیاست‏ گذاری حوزه زنان در ایران، ارایه خواهد شد.